[SCPH-1180] Analog Controller / Dual Analog

Analog Controller / Dual Analog SCPH-1180 (SCPH-1150 w Japonii) to zapomniany przez wielu graczy poprzednik Dual Shocka, który po raz pierwszy został zaprezentowany przez Sony na targach Expo w 1996 roku. Jak wiadomo pierwsze konsole PlayStation posiadały w zestawie zwykłe kontrolery SCPH-1010 i SCPH-1080, które pozbawione były analogów i choć dobrze sprawdzały się w grach to były raczej domeną poprzednich generacji konsol. Nowa generacja i trójwymiarowe gry wymagały bardziej precyzyjnego sterowania. Zdawało sobie z tego sprawę Nintendo, które postanowiło uzbroić od samego początku pad do Nintendo 64 w analog. Ponadto dzięki dodatkowej przystawce Rumble Pak, pad ten jako pierwszy dawał graczom możliwość  pełniejszego wczucia się w rozgrywkę za sprawą wibracji, które na pewno zwiększały doznania z gry. Zanim do tego jednak doszło to Sony postanowiło wyjść naprzeciw potrzebom graczy i wypuścić pad, który miał spełnić ich oczekiwania i utrzeć nosa konkurencji. Tak też się stało w 1997 roku, kiedy to Analog Controller lub jak częściej się go nazywa Dual Analog trafił do sklepów, stając się pierwszym podstawowym kontrolerem do gry Sony z analogami (w porównaniu do N64 zdecydowano się na dwa) oraz wbudowanymi wibracjami (tylko w Japonii). Konstrukcja ta okazała się bardzo udana o czym świadczy choćby fakt, że pad ten po niewielkich modyfikacjach, już jako Dual Shock, będzie graczom przez ponad 15 lat w trzech kolejnych generacjach konsol. 

Najprościej rzecz ujmując, Dual Analog to taki Dual Shock tyle że z dłuższymi o ok. 1,5 cm uchwytami oraz z dodatkowym trybem analogowym, tzw. Analog Joystick Mode. Może on ułatwić rozgrywkę w różnego rodzaju grach, w tym przede wszystkim w tych w których steruje się jakimś pojazdem latającym.  Tryb ten przypomina trochę sterowanie za pomocą tak naprawdę pierwszego kontrolera Sony z analogami, a mianowicie PlayStation Analog Joystick (Sony Flightstick SCPH-1110). Aktywuje się go przy pomocy tego samego przycisku, który służy do włączenia trybu analogowego, tyle że w tym przypadku (po kolejnym wciśnięciu przycisku „Analog”) dioda nie będzie świecić się na czerwono, tylko na zielono. Dzięki temu pad ten w tym trybie może spokojnie zastąpić drogiego Sony Flightstick i być użyty z wszystkimi grami, które na pudełku mają oznaczenie „Analog Joystick Compatible”, a których w sumie według Wikipedii  jest niewiele ponad 30.

Kolejną różnicą pomiędzy Dual Shockiem, a Dual Analogiem jest inny rozmiar przycisków L2 i R2, które są mniejsze i krótsze o 2mm, a także posiadają specjalne uwypuklenia w teorii ułatwiające naciskanie i nie zjeżdżanie palców z przycisków. Ponadto odstęp pomiędzy przyciskami L1 i L2, a także R1 i R2 jest nieznacznie większy niż w Dual Shocku. Przy okazji warto dodać że przyciski L1, L2, R1 i R2 oraz krzyżak są jakby polakierowane i przez to dość śliskie w porównaniu do następcy Dual Analoga. Podobnie sprawa ma się z nakładkami analogów, które są wykonane z plastiku, a nie jak w Dual Shocka z gumy oraz posiadają specjalne wgłębiania utrudniające zjeżdżanie z nich palców. Są znowu jakby mniejsze i stawiają przy tym mniejszy opór przy każdym ruchu. 

Wibracje o których była mowa we wstępie są zarezerwowane jedynie dla japońskich graczy. Niestety europejska i amerykańska wersja pada została pozbawiona tego luksusu. Wagowo Dual Analog bez wibracji niewiele się różni od zwykłego pada. Dość fajnie leży w dłoniach, dzięki dłuższym uchwytom ma się wrażenie, że łatwiej go utrzymać. Wewnątrz pada wciąż zostało miejsce na silniczki z wibracjami, więc przy odrobinie chęci można je sobie wlutować (wyciągając je z Dual Shocka) i cieszyć się podobnie jak Japończycy wibracjami podczas gry. Jeśli chodzi o długość kabla w Dual Analogu to jest ona taka sama jak u następcy i wynosi ok. 205cm co pozwala na komfortową grę z daleka od telewizora. 

Na koniec pozostaje jeszcze jedna kwestia do omówienia, a mianowicie dlaczego produkcja Dual Analoga zakończyła się tak szybko? Zadecydowały zapewne względy techniczne i fakt, że tryb Analog Joystick Mode nie był wykorzystywany przez zbyt wiele gier i nie cieszył się wielką popularnością, w związku z czym w pewnym momencie nie było sensu do niego dokładać. Sony postawiło więc na niewielki lifting swojego pada, dzięki czemu w jego nowej odsłonie dodano wibracje, skrócono uchwyty i zmieniono nieznacznie wygląd przycisków L2/R2 oraz materiał z jakiego wykonano analogi. Tak właśnie powstał Dual Shock o którym możesz przeczytać tutaj. 

INSTRUKCJA KONTROLERA

GRY KTÓRE DZIAŁAJĄ W TRYBIE ANALOG JOYSTICK COMPATIBLE*

• Ace Combat 2 & 3
• Armored Trooper Votoms (Japonia)
• Asteroids
• Atari Anniversary Edition Redux
• Atari Collection 2 (Paperboy, RoadBlasters, Marble Madness)
• Bogey Dead 6
• Centipede
• Car & Driver Grand Tour Racing ’98
• Colony Wars (Seria bez Red Sun)
• Cyberia
• Descent and Descent 2 (Descent Maximum na PlayStation)
• Elemental Gearbolt
• EOS: Edge of Skyhigh (Japonia)
• Formula 1 97 (znana jako Formula 1 Championship Edition w USA i Kanadzie)
• Galaxian 3
• Macross Digital Mission VF-X (Japonia)
• Macross Digital Mission VF-X 2 (Japonia)
• MDK
• MechWarrior 2: 31st Century Combat (Arcade Combat Edition)
• Midway Arcade´s Greatest Hits 2 (Wykorzystany w grze Blaster)
• Missile Command
• Namco Museum Vol. 4 (Wykorzystany w grach Assault oraz Assault Plus)
• Newman / Haas Racing
• Pilot Ni Narou! (Japonia) (W Europie jako Wing Over 2)
• Project Gaiairy (Japonia)
• Rise 2: Resurrection
• R/C Stunt Copter
• Shadow Master
• Sidewinder 2
• Slamscape
• Steel Reign
• The Need for Speed (Wspiera tylko cyfrowy tryb)
• Top Gun: Fire at Will
• Treasures of the Deep
• Vigilante 8
• Gunship
• Wing Commander IV: The Price of Freedom
• Zero Pilot (Japonia)

*Źródło: Wikipedia