Region PAL w porównaniu do pozostałych przoduje przede wszystkim w jednym aspekcie, a mianowicie w liczbie różnych rodzajów opakowań, w które pakowano gry na pierwsze PlayStation. Europejski oddział Sony przez długi czas nie mógł zdecydować się na jeden standard opakowań, co spowodowało, że obecnie gry z początków dystrybucji możemy znaleźć w najróżniejszych i do tego czasem zaskakujących wydaniach. Niekiedy ciężko w tym bałaganie upatrywać się jakiejkolwiek logiki i czasami jeden tytuł potrafi być dostępny nawet w kilku, różnych wersjach, różniących się od siebie jedynie opakowaniem. Te standardowe omówiłem jakiś czas temu w tym wpisie, dlatego jeżeli ktoś jeszcze się z nim nie zapoznał, to od tego powinien zacząć. Wyróżniłem w nim pięć podstawowych wariantów opakowań gier na pierwsze PlayStation, do których należą – klasyczne i znane wszystkim pudełko z nadrukiem PlayStation, jego wariant bez napisu z ciemnym brzegiem, mniejsza wersja pudełka bez nadruków, opakowanie wielopłytowe tzw. big box i wreszcie tekturowe opakowanie w którym wydano jednie cztery tytuły. Wszystkie możecie zobaczyć we wspomnianym wpisie oraz bez problemu znajdziecie je u siebie w kolekcji, bądź na różnego rodzaju portalach aukcyjnych. To jednak nie koniec. Istnieje bowiem jeszcze kilka rodzajów opakowań z regionu PAL, na które już nie tak łatwo natrafić i o których istnieniu niewielu zdaje sobie sprawę.1. Małe pudełko w białym kolorze – można by powiedzieć prawdziwy „biały kruk”, bowiem wychodzi na to, że w takim opakowaniu wyszła jedynie jedna gra na pierwsze PlayStation, a mianowicie widoczna na zdjęciach FIFA 97. Pudełko to nie różni się poza kolorem niczym od klasycznego, małego opakowania, w które pakowano wiele gier, szczególnie w pierwszych latach obecności konsoli w Europie. Jest ono zatem również nieznacznie mniejsze niż klasyczny odpowiednik i co za tym idzie posiada nieznacznie mniejsze okładki. W jego wnętrzu zauważymy prześwity w miejscu przeznaczonym na płytę CD oraz charakterystyczny trzpień na którym osadza się nośnik z grą. 2. Standardowe pudełko „jewel case” – to najpopularniejsze, jednopłytowe opakowanie na płyty CD, w którym do tej pory sprzedaje się np. muzykę. W przypadku PlayStation pudełko to było standardem w Ameryce, a także pojawiało się również w Japonii. W Europie Sony postanowiło stworzyć zupełnie inny standard opakowań, które są znacznie grubsze i bogate w znaki szczególne, w postaci logo PlayStation, co miało utrudnić życie piratom. Mimo to istnieje kilka gier, które wydano w „jewel case” w Europie, więc nie zdziwcie się jak kiedyś na takowe natraficie. Do nich należą m.in. gra Harry Potter i Kamień Filozoficzny oraz Potwory i Spółka. To co je łączy to fakt, że obie w pewnym momencie zostały wydane w specjalnych zestawach z konsolą PS one. W pudełku konsoli nie ma zbyt wiele miejsca żeby upchnąć tam jeszcze grę w standardowym, grubym opakowaniu, dlatego postanowiono je zmienić na dużo cieńsze i wybór padł właśnie na „jewel case”. Podobnie jak w przypadku gier z amerykańskiego rynku w ich środku znajdziemy jedynie cienką instrukcję, która jednocześnie pełni funkcję przedniej okładki. Gry te posiadają oznaczenie, że nie powinny być sprzedawane bez konsoli PS one. Do niedawna myślałem, że to jedyni przedstawiciele tego typu opakowań w Europie, ale to nie do końca prawda. Okazuje się, że Sony z jakiś względów wypuściło również w standardowej sprzedaży pojedyncze tytuły, umieszczone w tym opakowaniu. Jednym z nich jest gra Mortal Kombat 3, którą bez problemów kupicie np. na ebayu w cienkim pudełku „jewel case”. Prawdopodobnie w podobnym wydaniu znajdziemy również grę Warhawk, aczkolwiek tę grę, w takim wydaniu trudniej upolować.3. Nietypowe pudełko „jewel case” – okazuje się, że klasyczny „jewel case” w regionie PAL posiada również swój własny i zarezerwowany jedynie dla pierwszego PlayStation odpowiednik. Mowa o pudełku rozmiarem i wysokością stanowiącym odzwierciedlenie „jewel case”, ale z wyrytym logo PlayStation na jego górnym grzbiecie. Mamy tu zatem do czynienia z niejaką krzyżówką pudełka „jewel case” oraz standardowego opakowania na gry z Europy. Na pudełko to jednak nie łatwo natrafić, gdyż sprzedawano w nim gry prawdopodobnie jedynie w jednym, bardzo odległym od Europy regionie, a mianowicie w Australii oraz Oceanii. Dla przypomnienia tereny te podobnie, jak np. północna Afryka również zaliczamy do PAL. Oczywiście klasyczne opakowanie było tam bardziej popularne, jednak gry sprzedawano również w takim wariancie, który możecie podziwiać na zdjęciach. 4. Nietypowe, duże pudełko „big box” – wydawałoby się, że to opakowanie poza wersją z hologramem czy bez nie występuje w żadnym innym wariancie, ale tak nie jest. Otóż istnieje jego specjalna wersja, która podobnie jak omawiane akapit wyżej, niestandardowe pudełko „jewel case”, posiada wyryte logo PlayStation na każdej z dwóch wkładek na płytę CD, umieszczonych na froncie oraz z tyłu pudełka. To w zasadzie jedyny element, który odróżnia to pudełko od standardowego „big boxa”. Podobnie jak powyżej, gry w tym pudełku sprzedawane były prawdopodobnie jedynie wyłącznie w Australii i Oceanii. Czasami trafiały do niego pozycje, które w kontynentalnej Europie nie pojawiały się w edycji „big box”, jak np. widoczne na zdjęciach Gran Turismo 2. To by było na tyle jeżeli chodzi o niestandardowe opakowania gier na pierwsze PlayStation. Czy lista ta jest zamknięta? W tym przypadku ciężko stwierdzić, gdyż europejski oddział Sony na początku miał duży problem z określeniem się w jakim kierunku powinny iść opakowania gier na pierwsze PlayStation. Nie zdziwiłbym się zatem, gdybym natrafił na jeszcze jakiś inny typ pudełka, ale na pewno lista ta póki co jest najpełniejsza w sieci, oczywiście uwzględniając również te standardowe i bardziej popularne pudełka, o których wspominałem wcześniej. Łącznie daje nam to 9 różnych opakowań gier na jedną konsolę, dodajmy w jednym regionie. Chyba żadna inna platforma do gier nie może pochwalić się czymś takim. Jeżeli wliczymy do tego wersje opakowań z hologramem i bez to liczba ta urośnie nawet do 13 różnych wydań. Istnieją jeszcze gry w kartonowych obwolutach, jak np. Cool Boarders 4, czy różnego rodzaju edycje specjalne gier, jak choćby Metal Gear Solid czy Driver 2. Jednak te pominąłem z racji tego, że samo opakowanie gry pozostało w nich niezmienne. Zapewne kiedyś zbiorę je wszystkie w kolejnym artykule poświęconym limitowanym wydaniom gier. Tutaj chciałem się skupić na tych standardowych.Na koniec podziękowania dla @Schizo za zdjęcia Harrego oraz dla @foxe za zdjęcia Fify, które pomogły mi zilustrować wpis. Pozostałe należą do mnie.
