PlayStation SCPH-1002 to pierwszy, europejski model konsoli ze stajni Sony, którego premiera miała miejsce 29 września 1995 roku, a więc w niespełna rok po debiucie PlayStation na japońskim roku. Wbrew pozorom ma on więcej wspólnego z wydanym w lipcu 1995 roku (jedynie w Japonii) modelem SCPH-3000 niż z premierowym egzemplarzem SCPH-1000, który jak wiemy zadebiutował 4 grudnia 1994. Przede wszystkim w porównaniu do modelu SCPH-1000 zrezygnowano w nim z gniazda S-Video oraz dokonano drobnych modyfikacji na płyty głównej. Między innymi dzięki temu udało się obniżyć cenę konsoli tego modelu z 399$, które trzeba było zapłacić za konsolę SCPH-1000 w dniu premiery w Japonii, do 299$ podczas premiery modelu SCPH-1002 w Europie. W sumie w pudełku z konsolą o oznaczeniu SCPH-1002c, a więc przeznaczonego na Kontynentalną Europę (w tym Polskę) powinniśmy znaleźć:konsolę PlayStation SCPH-1002cyfrowy pad SCPH-1080kabel AVkabel zasilającyadapter na eurozłączekomplet instrukcji i ulotekpłytę Demo OneKonsolę zapakowano w pudełko stylistyką oparte o wspominany japoński model konsoli SCPH-3500. Pod względem wizualnym jest to jedno z najładniejszych opakowań konsoli PlayStation. Dominuje na nim czarna kolorystyka z frontu i tyłu oraz żółty kolor po bokach. Podobny wygląd postanowiono nadać opakowaniom większości akcesoriów Sony, które można było dokupić do konsoli w tamtym czasie, jak i niektórym licencjonowanym akcesoriom. Jak na pierwszy model konsoli przystało jest to najbardziej bogata wersja, ale jednocześnie najbardziej awaryjna. Wbrew pozorom każdy model PlayStation różni się czymś od pozostałych, a ten ma najwięcej cech charakterystycznych. Przede wszystkim PlayStation SCPH-1002 jako jedyny europejski model konsoli (z tych sprzedawanych normalnie w sklepach) posiada złącze kompozytowe, wyjście RFU DC OUT oraz profesjonalny przetwornik cyfrowo-analogowy. Z powodu tych dwóch ostatnich stał się on łakomym kąskiem dla wszystkich audiofilii, zwłaszcza gdy w wyniki niektórych testów wykazały, że po drobnych modyfikacjach może on spokojnie zastąpić odtwarzacze CD z górnej półki. Coś w tym musi być bo w Internecie pełno jest informacji potwierdzających specjalne zdolności audiofilskie tego modelu oraz zdjęć zmodowanych konsol. Oczywiście konsola ta posiada też pozostałe wyjścia obecne również w następnych modelach PlayStation, a więc wyjście AV, SERIAL I/O, które służy do połączenia dwóch konsol specjalnym kablem oraz port PARALLEL I/O, do którego można podpiąć m.in. przystawkę odtwarzającą filmy VCD lub muzykę w formacie mp3 oraz oczywiście wejście na kabel zasilający.Z pozostałych widocznych na pierwszy rzut oka różnic warto jeszcze wspomnieć o tym, że dwa główne przyciski konsoli, a więc ten odpowiadający za włączanie/wyłączanie i otwarcie klapki mają angielskie nazwy „Power” oraz „Open”, które w następnych, europejskich modelach zastąpiono już odpowiednimi symbolami. Ponadto po otwarciu klapki w PlayStation SCPH-1002 od razu nasze oko powinno przykuć charakterystyczne ułożenie lasera, który w tym modelu jest w całkiem innym miejscu, bliżej zasilacza, niż w przypadku następców. Laser o oznaczeniu KSM-440ACM to najsłabsze ogniwo tego modelu i choć poprawiono go nieznacznie w stosunku do poprzednika KSM-440AAM, który sprawiał jeszcze większe problemy, to i tak nie rozwiązało to kwestii jego niefortunnego położenia. Otóż laser ten umieszczono zbyt blisko zasilacza, który emitując ciepło działał niekorzystnie na jego pracę. Laser w tym modelu po czasie odmawiał poprawnego odtwarzania gier i dla wielu jedynym ratunkiem okazywało się przestawienie konsoli w pozycję pionową, lub nawet do góry nogami. W związku z tymi problemami w kolejnych modelach postanowiono zmienić jego położenie. PlayStation SCPH-1002 to też najcięższy ze wszystkich modeli konsoli w Europie, a wszystko za sprawą płyty głównej. Po otwarciu konsoli widać, że jest ona wyraźnie większa niż ta z ostatniego modelu klasycznego PSXa, a więc SCPH-9002. Zresztą świadczą o tym same liczby. Pierwszy model PlayStation składał się z ok. 750 części podczas gdy jego ostatnia wersja już z około 400. Dzięki takiej polityce, Sony mogło skutecznie obniżać cenę konsoli, która w późniejszym okresie w dwa lata spadła o 100$, z ceny początkowej wynoszącej 299$ na 199$.
